บทความจากศิษยาภิบาลคริสตจักรขอนแก่น ศจ.ดร.วัฒนา พรหมโคตร
ชีวิตด้านการถวายเป็นเรื่องจำเป็นและสำคัญในการดำเนินชีวิตไปกับองค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างมีความสุข และเต็มไปด้วยพระพรนานาประการ สุดจะบรรยายและเป็นเครื่องหนุนนำให้พันธกิจการงานของพระองค์เจริญก้าวหน้าถวายพระเกียรติสูงสุดแก่พระองค์ และเป็นเรื่องความสมัครใจกระทำ ยินดีและเต็มใจพร้อมกับการถวายอย่างนอบน้อมต่อพระองค์ พระธรรมตอนหนึ่งกล่าวว่า
“ถ้าเป็นการเตือนสติก็จงเตือนสติ ถ้าเป็นการบริจาค ก็จงให้ด้วยใจกว้างขวาง ผู้ที่ครอบครอง ก็จงครอบครองด้วยเอาใจใส่ ผู้ที่แสดงความเมตตา ก็จงแสดงด้วยใจยินดี” โรม 12:8
และอีกตอนหนึ่งก็เสริมเช่นกันว่า “5เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจึงเห็นว่า สมควรจะวิงวอนให้พี่น้องเหล่านั้นไปหาท่านก่อนข้าพเจ้า และให้จัดเตรียมทานของท่านไว้ ตามที่ท่านได้สัญญาไว้แล้ว เพื่อทานนั้นจะมีอยู่พร้อม และจะเป็นทานที่ให้ด้วยใจศรัทธา มิใช่ให้ด้วยการฝืนใจ 6นี่แหละคนที่หว่านเพียงเล็กน้อยก็จะเกี่ยวเก็บได้เพียงเล็กน้อย คนที่หว่านมากก็จะเกี่ยวเก็บได้มาก 7ทุกคนจงให้ตามที่เขาได้คิดหมายไว้ในใจ มิใช่ให้ด้วยนึกเสียดาย มิใช่ให้ด้วยการฝืนใจ เพราะว่าพระเจ้าทรงรักคนนั้นที่ให้ด้วยใจยินดี” 2 โครินธ์ 9:5-7 อะไรคือสิ่งที่สอนให้คนของพระองค์ได้มีชีวิตเป็นคนใจกว้างขวางเช่นนี้ซึ่งพระวจนะได้กล่าวคำสอนดังนี้
(1) ค่านิยมแห่งการให้หรือถวายด้วยความชื่นชมยินดีมาจากหัวใจของการเชื่อฟังในพระวจนะ
มิใช่ด้วยการฝืนใจหรือการบีบบังคับให้กระทำตาม และมิใช่เป็นการอวดอ้างทางศาสนกิจใดๆ เลย การกระทำเพื่ออวดอ้างเราคงจะจดจำกรณีของอานาเนียกับสัปฟีราได้เป็นอย่างดีในพระธรรมกิจการ 5:1-11(ขอให้ไปศึกษาเพิ่มเติมเอง) ขอกล่าวอีกครั้งดังนี้
เราอาจจะให้โดยไม่รักก็เป็นไปได้แต่ถ้าเรารักเราต้องให้คืนถวายคืนแด่พระองค์ผู้ทรงรักเราอย่างหาที่สุดมิได้ การเป็นนักถวายเริ่มต้นมาจากภายในชีวิตที่เชื่อฟัง วางใจในการทรงบำรุงเลี้ยงของพระองค์ในชีวิตของเราเป็นอย่างดี
(2) การทำนุบำรุงพันธกิจการงานขององค์พระผู้เป็นเจ้าให้ได้เจริญขยายก้าวหน้าคือพลังขับเคลื่อนหรือแรงจูงใจในการถวายแด่พระองค์
เรามักคุ้นเคยกับพระคำตอนนี้อย่างแน่นอน “10พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า จงนำทศางค์ เต็มขนาดมาไว้ในคลัง เพื่อว่าจะมีอาหารในนิเวศของเรา จงลองดูเราในเรื่องนี้ดูทีหรือว่า เราจะเปิดหน้าต่างในฟ้าสวรรค์ให้เจ้า และเทพรอย่างล้นไหลมาให้เจ้าหรือไม่ 11เราจะขนาบตัวที่ทำลายให้แก่เจ้า เพื่อว่ามันจะไม่ทำลายผลแห่งพื้นดินของเจ้า และผลองุ่นในไร่นาของเจ้าจะไม่ร่วง พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้แหละ 12พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า แล้วประชาชาติทั้งสิ้นจะเรียกเจ้าว่า ผู้ที่ได้รับพระพร ด้วยว่าเจ้าจะเป็นแผ่นดินที่น่าพึงใจ” มาลาคี 3:10-12 การเทพระพรอย่างไหลล้นลงมาเหนือชีวิตแห่งคนของพระองค์ การขนาบตัวทำลาย ปิดรูรั่วของชีวิตเราได้ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ของพระองค์ คือ คำสัญญาที่พระองค์ทรงมีต่อผู้ที่เข้าใจถึงแก่นแท้แห่งพระพรแห่งการได้เป็นนักถวายนั่นเอง พันธกิจของพระองค์ขับเคลื่อน ขยายไปด้วยการบริหารจัดการ ใช้จ่ายทรัพย์สินอย่างถวายพระเกียรติแด่พระองค์ในที่สูงสุดเกิดประสิทธิภาพประสิทธิผล
(3) ชีวิตแห่งการถวายเป็นชีวิตที่ต้องฝึกฝนและมีวินัยในการเป็นนักถวาย
คือต้องอาศัยเวลายาวนานในการฝึกฝนที่จะกระทำอย่างสม่ำเสมอ และสัตย์ซื่อ เปาโลสอนเช่น “ทุกวันต้นสัปดาห์ ให้พวกท่านทุกคนเก็บเงินผลประโยชน์ที่ได้รับไว้บ้าง เพื่อจะไม่ต้องเก็บเรี่ยไรเมื่อข้าพเจ้ามา” 1 โครินธ์ 16:2 ทุกๆ วันต้นสัปดาห์(วันอาทิตย์) มีการถวายทรัพย์ที่เป็นสิบลดอย่างสม่ำเสมอ และกรณีของดาวิดก็สอนเราในเรื่องนี้เช่นกันว่า
“แต่พระราชาตรัสกับอาราวนาห์ว่า “หามิได้ แต่เราจะขอเสียเงินซื้อจากท่าน เราจะถวายเครื่องเผาบูชาแด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของ เราโดยที่เราไม่เสียค่าอะไรเลยนั้นไม่ได้” ดาวิดจึงทรงซื้อลานนวดข้าวกับวัวเป็นเงินห้าสิบเชเขล” 2 ซามูเอล 24:24
ชีวิตแห่งการถวายเป็นสิ่งที่ดีและมีพระพรต้องเริ่มให้ถูกต้องคล้ายการกลัดกระดุมเม็ดแรกให้ถูกต้องแล้วเม็ดต่อๆ ไปก็จะเรียงลำดับไปด้วยดี เริ่มต้นให้ถูกต้องมีองค์ความรู้ความเข้าใจตามพระวจนะ กระทำตามด้วยความเชื่อฟังและยำเกรงในพระองค์ มีวินัยแห่งชีวิต ต้นไม้แห่งชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณก็จะเจริญเติบโตเข้มแข็งเป็นพระพรคล้ายคำสอนในสดุดีบทที่ 1 นั่นเอง ชีวิตแห่งพระพรจะถวายพระเกียรติและเป็นพยานถึงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นอย่างดี “25ข้าพเจ้าเคยหนุ่ม และเดี๋ยวนี้แก่แล้ว แต่ข้าพเจ้ายังไม่เคยเห็นคนชอบธรรมถูกทอดทิ้ง หรือลูกหลานของเขาขอทาน 26เขาแจกจ่ายอย่างกว้างขวางและให้ยืมเสมอ และลูกหลานของเขาก็เป็นคำพร” สดุดี 37:25-26 ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอำนวยอวยพระพรพี่น้องทุกๆ ท่านและพบกันใหม่ในสัปดาห์หน้าครับผม
Comments